ศึกษาเรื่องประวัติศาสตร์

ทีนี้ลองนึกภาพรุ่นน้ำหนัก 24,000 ปอนด์ ซึ่งใหญ่เป็นสองเท่าของช้างที่กำลังว่ายน้ำอยู่ในทะเลแบริ่ง ในขณะที่สัตว์กินพืชน้ำที่เคลื่อนไหวช้าในอันดับ Sirenia มีเพียง 4 สายพันธุ์เท่านั้นที่ยังคงอยู่บนโลก -- และทั้งหมดถือว่าเสี่ยงต่อการสูญพันธุ์ -- หลักฐานจากซากดึกดำบรรพ์บ่งชี้ว่าในอดีตมีวัวทะเลหลายชนิดอาศัยอยู่ เผ่าพันธุ์อยู่ร่วมกัน ตลอดประวัติศาสตร์อันยาวนาน วัวทะเลอาศัยอยู่ตามชายฝั่งของทุกทวีปยกเว้นทวีปแอนตาร์กติกา บทความใหม่ที่ปรากฏในวารสารPeerJ ที่เปิดให้เข้าถึงได้ในวันนี้ ได้รวบรวมเรื่องราวที่สมบูรณ์ที่สุดของบรรพบุรุษของสิ่งมีชีวิตที่ไม่เหมือนใครเหล่านี้ “ซากดึกดำบรรพ์ของวัวทะเลยุคแรกที่รู้จักมีอายุประมาณ 47 ล้านปี และสัตว์เหล่านั้นอาศัยอยู่ตามชายฝั่งทางตอนเหนือของแอฟริกาในทะเลเมดิเตอร์เรเนียน” ผู้เขียนร่วม Steven Heritage จากพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติ Duke Lemur Center กล่าว "การวิเคราะห์ของเราพบว่าการปรากฏตัวครั้งแรกนี้เกิดขึ้นประมาณ 11 ล้านปีหลังจากที่สายเลือดวัวทะเลแยกตัวออกจากญาติสนิทที่ยังมีชีวิตอยู่ซึ่งก็คือช้าง" บรรพบุรุษของฟอสซิลที่เก่าแก่ที่สุดของช้างก็มาจากแอฟริกาเหนือเช่นกัน และมีชีวิตอยู่ในช่วงต้นของซีโนโซอิก ซึ่งเป็นยุคที่ตามมาด้วยการสูญพันธุ์ของไดโนเสาร์ ในขณะที่พะยูนและพะยูนสมัยใหม่ไม่มีขาหลังและอยู่ในน้ำอย่างเคร่งครัด แต่วัวทะเลที่มีฟอสซิลที่เก่าแก่ที่สุดเท่าที่รู้จักมีสี่ขาและสามารถเดินบนบกได้ การศึกษาได้รวบรวมชุดข้อมูลสิ่งมีชีวิตและฟอสซิลสปีชีส์ที่ใหญ่ที่สุดแต่ประกอบด้วยพันธุศาสตร์ กายวิภาคศาสตร์ ภูมิศาสตร์ และอายุทางธรณีวิทยา การวิเคราะห์ของทีมรวมถึงแบบจำลองทางสถิติตามเวลาสำหรับบรรพบุรุษของวัวทะเลและแบบจำลองของชีวภูมิศาสตร์ทาง ประวัติศาสตร์ ที่ระบุอายุและทิศทางของการย้ายถิ่นข้ามมหาสมุทรของโลก Erik Seiffert จาก Keck School of Medicine แห่ง USC กล่าวว่า "แบบจำลองของเราชี้ให้เห็นว่าบรรพบุรุษโดยตรงของพะยูนนั้นวิวัฒนาการมาจากทวีปอเมริกาใต้ และการอพยพของพะยูนไปยังทะเลแคริบเบียนและไปยังชายฝั่งของอเมริกาเหนือนั้นเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ ยังเป็นพันธมิตรด้านการวิจัยของ Duke Lemur Center และผู้เขียนร่วมของบทความนี้ "ในแง่หนึ่ง พะยูนเป็นผู้มาใหม่ในระบบนิเวศของมหาสมุทรแอตแลนติกตะวันตกเหล่านี้" Seiffert กล่าว ในช่วง 20 ล้านปีที่ผ่านมา พื้นที่ส่วนใหญ่ทางตอนเหนือของทวีปอเมริกาใต้ถูกปกคลุมด้วยพื้นที่ชุ่มน้ำน้ำจืด ในที่สุดสิ่งเหล่านี้ก็ก่อให้เกิดระบบแม่น้ำแอมะซอนและระบายน้ำลงสู่มหาสมุทรแอตแลนติกใต้เมื่อไม่กี่ล้านปีก่อน พะยูนจากที่ลุ่มอันกว้างใหญ่นั้นดูเหมือนจะออกจากอเมริกาใต้หลังจากเวลานั้น ประมาณ 34 ล้านปีก่อน การอพยพข้ามมหาสมุทรแอตแลนติกครั้งสำคัญจากซีกโลกตะวันออกไปทางตอนใต้ของอเมริกาเหนือและแคริบเบียนทำให้เกิดบรรพบุรุษร่วมกันของสายพันธุ์วัวทะเลที่มีชีวิต อายุของการอพยพนั้นสอดคล้องกับเขตแดนเอโอซีน-โอลิโกซีน ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ระดับน้ำทะเลทั่วโลกลดต่ำลง สภาพอากาศที่เย็นลงอย่างรวดเร็ว และการสูญพันธุ์ของสัตว์หลายชนิดทั้งบนบกและในทะเลอย่างกว้างขวางและรุนแรง หลังจากนั้น วัวทะเลรุ่นบรรพบุรุษของซีกโลกตะวันออกก็เผชิญกับการลดลงอย่างมากและหายไปในที่สุด แต่สายเลือดในซีกโลกตะวันตกที่ก่อตั้งขึ้นใกล้จุดเริ่มต้นของ Oligocene ทำให้เกิดวัวทะเลหลายสายพันธุ์ที่เจริญรุ่งเรืองและคงอยู่เป็นเวลาหลายสิบล้านปี บางครั้งอาศัยอยู่ในชุมชนที่มีหลายชนิด การวิเคราะห์ยังพบว่าสายเลือดวัวทะเลแคริบเบียนอย่างน้อยสามสายอพยพเข้าสู่มหาสมุทรแปซิฟิกในช่วงยุคไมโอซีน ระหว่าง 23 ถึง 5 ล้านปีก่อน ก่อนที่อเมริกากลางและอเมริกาใต้จะเชื่อมต่อกัน ลูกหลานคนหนึ่งของการอพยพในมหาสมุทรแปซิฟิกเหล่านั้นคือวัวทะเลสเตลเลอร์ขนาดมหึมา ซึ่งเป็นสายพันธุ์ที่ปรับตัวเข้ากับความหนาวเย็นได้สูงถึง 33 ฟุต นักธรรมชาติวิทยาชาวยุโรปที่สำรวจหมู่เกาะในทะเลแบริ่งในช่วงกลางทศวรรษที่ 1700 ได้สังเกตเห็นวัวทะเลสเตลเลอร์ที่มีชีวิต แต่สัตว์ชนิดนี้ถูกล่าจนสูญพันธุ์หลังจากนั้นไม่นาน นักวิจัยกล่าวว่าสายพันธุ์วัวทะเลมีความหลากหลายสูงสุดเกิดขึ้นเมื่อประมาณ 22 และ 16 ล้านปีก่อน แต่ในช่วง 9 ล้านปีที่ผ่านมา จำนวนของสายเลือดลดลงอย่างรวดเร็ว ส่งผลให้เหลืออยู่ไม่กี่สายพันธุ์ในปัจจุบัน